دیشب دیر خوابیدم.
خیلی دیر.
۱۱ ۱۲ بود تلفن زنگ زد.
برنداشتم و بیدار شدم.
خیلی زن شده ام این روزها.
لباسها را تا کردم.
خیلی دقیق.
تمام جورابهای وحید را چک کردم،بو نداشت.
زیر بغل همه ی تیشرتها و پیراهنها را چک کردم،
شستنی ای وجود نداشت.
لپ تاپ خودم را روشن کردم،تصمیمم عوض شد،
فورس شات داونش کردم.
رفتم سراغ لپ تاپ وحید،
درش را که باز کنی می آید بالا.
مثل همیشه
مثل خودش
که خیلی حساب شده کارهایش را جفت و جور میکند
یک راست رفتم سراغ سنتی ۴
بک زدم
رفتم پوشه ی پاپ
اولی ۲۵ بند
آخریش یگانه
یاد حرف خودم و امین افتادم
کثافت
همه چیز کثافت
از آغاز خلقت کثافت همراه بوده ی ماست
گفتم امین، ریگ ها ست و الماسها.
یاد حرف خودم خیلی لذت داشت
داشتم میان ریگها دنبال الماسها میگشتم
ش. ن. هیچوقت الماس نبوده
حتی یکبار که شنیده بودم خونش حلال شده ، نشسته بودم تو هانوفر کشته بودمش.
با تفنگ مهران.
مهران تنها عضو خانواده ی ماست که اسلحه ی گرم دارد.
زمان زیادی بود بالا پایین کردم
زدم ترامادول.
بعد یک نفر آمد مرا بلند کرد،
جسمم را انداخت روی مبل وسط خانه( درحالیکه وقتی خونه تنها هستم همیشه روی مبلی میشینم که پشت به دیوار باشم،از بی پشت و پناهی میترسم)
جسمم را انداختم روی همان مبل سه نفره وسط خونه
بعد روحم را برداشت برد
برد همون موقع ها که زیر چشمم کبود شده بود
دو هفته نرفته بودم دانشگاه
غذا نمیخوردم
آدم موجود بی شعوری نیست
ولی اگه بخواهد
شعورش را برمیدارد میگذارد لای پتو
با طناب میپیچد
دو تا سنگ میگذارد لای پتو
به دوشش میکشد
میبرد در عمیق ترین رود عدم ولش میکند
دستش را به هم میزند و خاک شلوارش را میتکاند
برمیگردد
و میریند به گذشته و آینده ی خودش
همان کاری که امین دارد میکند
همان کاری که متین دارد ازش فرار میکند.
هیچ چیزت را به من نگو هیچ چیزت را به من نده لطفا
بگذار گمان گندم نگات در ذهن لهجه دار من
با شک به هستی عجین شود
اصلا من بعد اصلن ما بد
اینجا که شعر هیچ غلطی نمی کند
من هم که مست
من هم که مست کدام شعور
ما همه چیز را در مبال خانه جا گذاشیم
اطرافمان مشتی خزنده که راه به راه پوست می اندازند و
حقارتشان را در تصور تخریب ما زنده میکنند
اینجا کسی نمانده که حتی شکایتی کند
هیچ کس بزرگ نیست هیچ چیز عمیق نیست
هیچ کداممان مهم نیستیم دیگر
تنها سکوت سطحیه خاک گرفته ی حجم این کتاب هاست که زنده است
زمان دروغ میگوید تاریخ زنده نیست مکان توهمی است که ما درآن ..س میکنیم
چیزت را به من نگو چیزت را به من نگو
چیزت را به من نده چیزت را به من نده
آرام گریه کن آرام نعره بزن
