دوباره شدیم دو نفر

بزرگترین ترس زندگیم توی اردیبهشت اتفاق افتاد و بزرگترین اتفاق خوبی هم که میتونست برام بیفته، باز توی همین اردیبهشت افتاد. 

بزرگترین ترس، بارداری ناخواسته متین و متعاقبش پدر شدن من بود و بزرگترین اتفاق خوب هم این بود که بارداری پوچ بود. یعنی اپسیلونی حس به اینکه پدر بشم نداشتم و تا ابد نخواهم داشت.

چهارشنبه هفته قبل ۲۴ اردیبهشت، حدود ساعت ۱۱ صبح رفتیم بیمارستان سینا. اتفاقات زیادی افتاد و خلاصه فرداش پنجشنبه حدود ساعت ۱۸ عصر از بیمارستان خارج شدیم. اون شب رو من و متین توی یه اتاق با هم بودیم و با چشمای خودم دیدم که چه زجری کشید تا جنین پوچ از بدنش خارج بشه.

چون متین غذای بیمارستان رو دوست نداشت، تمام وعده ها رو از اسنپ فود گرفتم و متین هم فقط میل پاستا داشت.

عصر چهارشنبه، از طریق اپلیکیشن فیلم نت، به تماشای فیلم "جستجوگر" ساخته "محمد متوسلانی" نشستم. فضای خیلی خوبی داشت و بازی ها و داستان هم خوب بود. موسیقی فرهاد فخرالدینی هم به فیلم نشسته بود.

توی این مدت دو تا از مصاحبه های تاریخ شفاهی رو گوش دادم. اولی مصاحبه با "دکتر جلال متینی" بود که اتفاقا اخیرا مرحوم شدند. دو تا نکته خوب توی مصاحبه اش بود. اول اینکه گفت به نظر خودش، بعد از حمله اعراب به ایران و انقلاب مشروطه، تاسیس حزب توده در مهر ۱۳۲۰، بزرگترین اتفاق تاریخ ایران هست و اتفاقا من هم با نظر ایشون موافقم. در بخش دیگری از صحبت ها، به دکتر علی شریعتی پرداخت و اطلاعات جالبی دادند. چون ایشون رییس دانشگاه مشهد بودند.

دیروز و امروز ماموریت بودم. دیروز گرمسار و امروز عباس آباد میامی. توی مسیر دیروز مصاحبه تاریخ شفاهی با "بیژن صفاری" رو گوش دادم. امروز هم مصاحبه با "اسلام کاظمیه" رو گوش دادم. سراسر مصاحبه به یاد نوشته شاهرخ مسکوب در کتاب "روزها در راه" در مورد خودکشی اسلام کاظمیه افتادم. 

برای چندمین بار به یاد این افتادم که باید خلاصه کتاب ها و مصاحبه هایی رو که گوش میدم بنویسم.

اما نکته آخر این که اتفاقی با صدای خانمی در ابتدای آهنگی از حمید صفت برخوردم که این شعر رو میخوند: 

"با دل چون کبوترم، انس گرفته چشم تو" و ....

توی نت جستجو کردم و دیدم شعر برای فروغی بسطامی هست. صدای اون خانم و ملودی هم بسیار زیباست.

پ.ن:

. مدتی هست که دوباره حساب کاربری اینستاگرام خودم رو فعال کردم. واقعا غلط زیادی بود. بزرگترین دلیلش هم از دست دادن یه سری رویداد بود که فقط توی اینستاگرام میشد اون رو پیدا کرد.

بزرگترین رویدادی هم که از دست دادم، نمایشگاه آثار "رضا مافی" در موزه هنرهای معاصر تهران بود که بعد از چهل و اندی سال داشت برگزار میشد.

. من و متین به صورت جدی مشغول تماشای سریال "تفنگ سر پر" هستیم. تا الان ۳۴ قسمت رو تماشا کردیم.

. خدا رو بابت پوچ بودن بارداری متین، بی نهایت شکرگزارم. همه از خدا آرزوی بچه دارند و ما آرزوی عدم بچه دار شدن. خدا آرزوی هر آرزومندی رو برآورده کنه. آمین.

. این مدت کتاب سفرنامه ناصر خسرو با تصحیح دکتر محمدرضا توکلی صابری و با خوانش استاد مهدی سیدی رو گوش میدم. کتاب جالبیه. همون اولش از سمنان و آبخوری و چاشتخوران سمنان رد میشه و وقایع جالبی رو روایت میکنه. اما جالب ترین قسمتش تا این پنج شش قسمت، وصف "ابوالعلاء معری" بود. دقیقا توی روزهایی که درگیر این اتفاق بارداری ناخواسته بود، به یاد نوشته روی سنگ قبر ابوالعلاء افتادم که معنی فارسیش چنین هست:

" این جنایت پدرم در حق من است، در حالی که من چنین جنایتی رو علیه هیچ احدی نکردم "

و اشاره به اینه که او هیچ وقت نه ازدواج کرد و نه هرگز فرزندی از خودش پدید آورد. تقارن جالبی بود با اتفاقات اخیر زندگی من.

دیدار مزار مهندس علی پازوکی در روستای کوشک گرمسار

الان توی ماشین هستم. داریم میریم ماموریت به سمت شاهرود. امروز صبح که با متین از خونه می زدیم بیرون، برف می بارید و کمی هم روی ماشین نشسته بود. متین رو رسوندم اداره و خودم اومدم سمنان برای ماموریت. دیروز هم ماموریت بودیم. رفتیم آرادان و گرمسار و در برگشت به روستای کوشک رفتیم. چقدر روستاهای جنوب گرمسار زیاد هستند و چقدر آباد و سرسبز. به امامزاده طاهر و مطهر رفتیم و در جستجوی مزار مهندس علی پازوکی. فکر کنم توی یه پست از ایشون نوشتم که چقدر خدمات بزرگی به ایران کردند. مزار رو پیدا نکردیم و ناامیدانه به سمت ماشین برگشتیم. در حین برگشت فیلم مستندی که از ایشون تهیه شده بود رو باز کردم و موقعیت مزار رو از روی فیلم حدس زدیم. سریع برگشتم و توی صحن اصلی مزار رو پیدا کردم. فاتحه ای خوندیم و برگشتیم. با تمام خدماتی که این مرد به فرهنگ ایران کرده کاری ندارم، همین که همکار و همراه خانم توران میرهادی در شورای کتاب کودک بودند، برای والا بودن روح این انسان کفایته.

اما چند روز پیش اتفاق بسیار مبارکی افتاد. در خوانش تاریخ جهانگشا در مورد جایی به اسم "تنگوت" صحبت به میون اومده بود. استاد سیدی محل دقیق این مکان رو نمی دونست، اما چون از قسمت سوم مستند جاده ابریشم که در مورد "خارا خوتو" بود، یاد این کلمه بودم. روز یکشنبه گذشته به استاد سیدی پیام دادم و در این مورد نوشتم. ایشون پیام دادند که شماره همراه من رو گرفتند و پشت بندش زنگ زدند و با ایشون حرف زدم. چقدر حس خوبی بود. خلاصه یادم رفته بود که بنویسم. البته بسیار اتفاق دیگه هم افتاد ولی وقت و حوصله نوشتن نداشتم. تمام.

فیلم" رگبار" بهرام بیضایی

الان در تهران هستم. در امیرآباد و منزل پدر سعیده. فردا جلسه دارم. پنجشنبه هم باید برم دنبال داروهای سری چهارم شیمی درمانی مادر. انگار دیروز بود اولین دوره شیمی درمانی رو شروع کردیم. انشاالله بعد از گرفتن داروها، راهی رشت هستم تا متین رو به سمنان برگردونم. مهسا و عظیم هم فردا ظهر بر می گردند آلمان و واقعا انگار دیروز بود که پنجشنبه هشتم آذر، بچه ها اومدند رشت.

دیروز فیلم "رگبار" بهرام بیضایی رو تماشا کردم. فیلم خوبی بود، اما به نظرم فیلم "کلاغ" یه چیز دیگه بود.

امروز اداره بودم و روز شلوغی داشتم. ناهار اومدم منزل مادر. برام میرزاقاسمی درست کرده بود. اتفاقا نیم ساعت پیش رفتم نون خریدم و ادامه میرزاقاسمی رو الان خوردم.

توی مسیر به پادکست تاریخ جهانگشای جوینی گوش می دادم. من واقعا دوست دارم بدونم چرا انقدر از خراسان بزرگ و ترکستان و کاشغر و ختن و تورفان و جاده ابریشم و حواشی تاریخی و جغرافیاییش خوشم میاد.

از الان برنامه بعد از جلسه فردا رو هم چیدم. میرم موزه هنرهای معاصر برای تماشای آثار مارکو گریگوریان که برپاست. ولی آتشی که نرفتن به نمایشگاه آثار رضا مافی به من زد، تا عمر دارم در خاطرم میمونه. خیلی خسته هستم. دلم میخواد بخوابم. تا چه پیش آید.

پ.ن:

امروز وحید، بهترین دوست زنده من ۳۹ ساله شد. انگار تموم خاطرات خوب گذشته من با زنده موندن او زنده است. امیر که رفت، این هم یه روزی بره، گذشته هم باهاش میمیره. یاد روزهای خوش دبیرستان، سال ۷۸ که اولین بار همدیگه رو دیدیم. یادش بخیر. روح امیر هم شاد.

غمنومه فریدون

از روز یکشنبه ۳ دی شروع میکنم. اون شب یاد قدیما افتادم که ته ماه که حقوق ماهانه ام واریز می شد و آلبوم موسیقی می خریدم، برم و یه آلبوم بخرم. اتفاقا از دی جی کالا کد تخفیف بیپ تونز هم داشتم و رفتم توی بیپ تونز. رفتم سراغ استاد حسین علیزاده و دیدم آلبوم "غمنومه فریدون" رو گوش ندادم. چند باری هم می خواستم بخرمش و بهش گوش بدم و یادم رفته بود. خلاصه اینکه با همون ته مونده حساب بیپ تونز و کد تخفیف دی جی کالا، این آلبوم رو خریدم. 

اون شب گذشت تا اینکه روز بعد یعنی دوشنبه ۴ دی، توی مسیر برگشت به خونه، آلبوم رو توی ماشین پخش کردم. انگار تمام مسیر فریز شده بود و هیچ چیزی وجود نداشت، کوه، جاده، آسمون، ابر، درخت و .... کلا مسحور این اصوات بودم که از پخش ماشین می شنیدم. روایت بسیار گیرای پیمان قدیمی، موسیقی بی نظیر حسین علیزاده، بازی هنرمندانه بازیگران و در یک کلام، مجموعه ای کامل از یک اثر هنری.

روز چهارشنبه ۶ دی، برای ماموریت رفتم دامغان. برای بار دوم، دوباره به این آلبوم گوش دادم. الحق که بسیار زیباست. کارم که تموم شد و برگشتم سمنان، دیداری با پدر و مادر داشتم و سریع راه افتادم سمت شهمیرزاد. متین رو از مدرسه برداشتم و اومدیم خونه. وسایل رو جمع کردیم و به طرف منزل مهندس حرکت کردیم. ماشینشون رو استارت زدیم، به گل ها آب دادیم و رفتیم شیرینی امیر و برای مهسا شیرینی نخودچی خریدیم. از آقای ذاکری، قصاب معروف شهمیرزاد، دل و جگر خریدیم و به سمت رشت حرکت کردیم. 

توی ماشین از این آلبوم برای متین گفتم و او هم گفت که پخشش کنم. برای بار سوم، انگار در بازه پخش این آلبوم، همه چیز فریز شده بود و من محو داستان و اصوات بودم. متین هم خیلی خوشش اومد.

خلاصه، حدود ساعت ۷ شب به رشت رسیدیم. شام رو خوردیم و زود خوابیدیم. مهسا و عظیم هم منزل عموی عظیم بودند و دیر وقت اومدند.

پنجشنبه صبح، چون دلم هوس حلیم رشت رو کرده بود، یاد اسنپ فود افتادم و دیدم یه جا حلیم میده. با متین مشورت کردم و سفارش دادم. حلیم خوبی بود. بعد با عظیم پیاده رفتیم سمت شهرداری و بازار رشت. رفتیم که ماهی سفید بخریم. رفتیم به بازار ماهی فروشها. کاش میشد عکس و فیلم گرفته. انگار رفتی توی یک سفر خیالی، انگار داشتی توی صحنه های یه فیلم قدم میزدی. بی نظیر بود. به عظیم گفتم با اینکه از شلوغی بیزارم، ولی اگه نمی اومدم، ضرر می کردم. بالاخره ماهی سفید مد نظر رو پیدا کردیم. ترب و زیتون هم خریدیم و به سمت منزل پدر متین حرکت کردیم. ناهار سبزی پلو با ماهی سفید داشتیم و کسی که ماهی سفید گیلان رو با مخلفاتش نخورده و نچشیده، چه میدونه من چی میگم؟

القصه، ناهار رو خوردیم و عصر به گفت و گو گذشت تا اینکه شب، واویشکای دل و جگر داشتیم. بعد عظیم دو قسمت از جوکر رو پخش کرد و دیدیم و خوابیدیم.

صبح حدود ساعت ۱۰ صبح بیدار شدم. قرار بود سریع راه بیفتم، اما چون حال مهسا خوب نبود، صبر کردم تا ببینم حالش چطور میشه و راه بیفتم. بالاخره ساعت ۱۲ ظهر به سمت سمنان حرکت کردم و متین پیش خواهر جانش موند تا اینکه روز سه شنبه ۱۲ دی، مهسا و عظیم مجددا به آلمان برن.

یکی از همسایگان منزل سابق ما سفارش چای داده بود. چای ها رو در سه نوبت خریدم و به سمت سمنان حرکت کردم. حدود ساعت ۱۸ شب، به سمنان رسیدم. شام رو با مادر و پدر خوردم و بعد همسایه منزل سابق ما به عیادت مادر اومد و بعد سالها ایشون رو دیدم. چقدر مرد خوبی هست این بشر و چقدر از دیدنش خوشحال شدم. 

بعد از رفتن مهمانهای مادر و پدر، به طبقه بالا و منزل خودم اومدم و درازکش روی مبل، این خزعبلات رو می نویسم.

فیلم "آرامش در حضور دیگران" رو دانلود کردم تا ببینم. تا چه پیش آید.

پ.ن:

یکی از اتفاقات جالبی که اتفاقا زیاد برام اتفاق میفته، اینه که یه اسم یا یه موضوع رو که مدتها یا اصلا نشنیدم رو، طی دو سه روز پشت سر هم میشنوم یا ازش مطلبی میخونم.

روز یکشنبه ۳ دی، توی پارکینگ اداره بودم که ماشین رو روشن کنم و برگردم خونه. تا استارت زدم دیدم آخرین خبر، خبر فوری داده که ژاله علو درگذشت. بلافاصله رفتم به سریال روزی روزگاری و بازی درخشان خانم علو.

روز دوشنبه ۴ دی، دقیقا مثل روز قبل داشتم به سمت منزل بر می گشتم و آلبوم غمنومه فریدون رو پخش کرده بودم و صدای حسین علیزاده گفت: "ژاله علو" و بعد سایر اسامی صدا پیشگان رو خوند. متحیر موندم. دو روز پشت سر هم و هر دو با نام ژاله علو. خدا روح این هنرمند بزرگ ایران رو قرین رحمت کناد. چنین باد.

توی آلبوم غمنومه فریدون، شخصیتی بود به اسم "میرزاقَشَمشَم" که فرهاد اصلانی اون رو بازی می کرد. من اولین بار این اسم رو در ذیل یکی از اشعار "شیون فومنی" که در یکی از آلبوم های "گیله اوخان" بود شنیدم. آلبوم های گیله اوخان با صدای خود شیون فومنی روایت می شد و اتفاقا روز پنجشنبه من و مهسا داشتیم وسایل خونه رو جمع و جور می کردم، به کاست یکی از این سری "گیله اوخان" ها بر خوردیم. یادمه برای اولین بار قطعه کامل تیتراژ پایانی فیلم "خانه دوست کجاست" که اثر امین الله حسین هست رو در یکی از این گیله اوخان ها شنیدم که بلافاصله این طور شروع می کرد:

شیر جنگل خوس گیلان زمینم

باغ کوتام، می قفسه، شالیزار می نفسه

ضمنا؛

امروز گوش دادن به خوانش کتاب "تاریخ جهانگشای جوینی" اثر عطاملک جوینی با خوانش استاد مهدی سیدی رو آغاز کردم. تمام مسیر حدود ۶ ساعته برگشت از رشت به سمنان، در حال شنیدن این کتاب بودم‌. ازش خوشم اومد، اطلاعات خوبی داره از حمله مغول که خیلی کلی ازش میدونستم.

پایان خوانش کتاب چهار مقاله اثر نظامی عروضی سمرقندی

در اداره هستم. تنها. امروز هم اتاقی من نیست و از صبح مشغول کارهای گذشته بودم و الان در فرصت استراحت این پست رو می نویسم تا برم و به بقیه کارها برسم.

امروز کتاب چهار مقاله نظامی عروضی سمرقندی با خوانش استاد مهدی سیدی به پایان رسید. کتاب بسیار خوبی بود و من بسیار لذت بردم. اتفاقا در قسمت های پایانی خوانش کتاب سیاست نامه خواجه نظام الملک طوسی هم قرار دارم و اگر قرار به انتخاب بین این دو کتاب یاد شده باشم، صد در صد کتاب چهار مقاله رو انتخاب می کنم. کتابی که نام اصلی اون "مجمع النوادر" هست و در چهار صناعت یا فن نوشته شده. فنون شعر، دبیری، نجوم و طب. کتاب دارای اطلاعات تاریخی و جغرافیایی بسیار خوبی هست. صد البته که به قول استاد سیدی برخی از اسامی و ارجاعات کاملا اشتباه هست ولی من حیث المجموع به لحاظ تاریخ ادبیات، گنجینه ارزشمندی هست. همین بس که مصحح و شارح این اثر علامه محمد قزوینی ست.

من در روز ۱۴ آذر که به رشت می رفتم، بخش های زیادی از این کتاب رو در حین رانندگی شنیدم و اتفاقا داستان "قصیده داغگاه" فرخی سیستانی رو خوب به خاطر دارم. گویا شنیدن یک متن مرتبط با طبیعت در طبیعت، بسیار اثر بخش تر از شنیدن اون در فضای بسته اتاق و محصور بین دیوارهاست. 

پنجشنبه گذشته یعنی ۲۹ آذر بعد از اتمام تزریق شیمی درمانی مادر، در حدود ساعت ۱۰.۴۰ صبح به سمت سمنان حرکت کردیم. مادر به تونل توحید میگه تونل وحشت و گفت این بار از همون تونل وحشت برگردیم و من هم اطاعت کردم.

دیشب که شب یلدا بود، با متین در منزل بودیم و مشغول کارهای خونه. عصر رفتیم خرید و کلی خرید انجام دادیم و برای دو ماه آذوقه داریم. ما معمولا این طوری هستیم که برای مدتی حدود دو ماهه آذوقه و خورد و خوراک داریم و به محض اتمام آذوقه، میریم برای شارژ مجددش. 

دیشب سالگرد خاله متین بود که هفت سال هست که از رفتنش میگذره و در عین حال بیست و دومین سالگرد سید عباس معارف که عجیب به این مرد علاقه دارم. روح همه رفتگان شاد.

پایان درس گفتارهای تاریخ بیهقی

دیروز دو نوبت رفتم سر کار. جلسه ای بود در مورد یک ترانس ۳۷ ساله داغون که در مورد ادامه زندگیش داشتیم بحث و بررسی می کردیم.

درس گفتارهای تاریخ بیهقی پس از ۱۶۶ جلسه و حدود ۸ ماه گوش دادن تمام شد و چقدر روایت استاد مهدی سیدی عالی بود. از امروز انگار یه چیزی گم کرده دارم.

امشب سالگرد پرویز مشکاتیان هست. با آقای رمضانی که ۱۲ سال پیش اجازه داد، چنین روزی از پادگان باغرود نیشابور به سر مزار مشکاتیان برم، تماس گرفتم ولی جواب نداد. یاد اون روزها بخیر و چقدر زود میگذره.

دیشب منزل مهندس گ. بودیم و امشب هم منزل فرید و مائده. علی آقا و خانواده هم حضور دارند.

امروز به اصرار شایان، آلبوم "هفت گاه معلق" فرخزاد لایق رو گوش کردم. نه خیلی حال کردم و نه بدم اکمد، اما همون طور که یکساعت پیش در تماس تصویری به شایان گفتم، باید چندین و چند بار دیگه بهش گوش بدم.

احتمال زیاد، بعد از گوش دادن به درس گفتارهای سیاست نامه استاد مهدی سیدی، کار روی مطالعه دقیق شاهنامه رو شروع کنم. تا چه پیش آید.

درس گفتارهای تاریخ بیهقی از مهدی سیدی

شهمیرزاد هستیم. دو ساعتی میشه از خواب بیدار شدم. چون شب مهمون داریم، تا بیدار شدم، با ماشین رفتم و دو تا باکس آب معدنی و دوغ و نوشابه خریدم و در ادامه مسیر دو تا بربری داغ خریدم و اومدم خونه و با متین صبحونه خوردیم که آرشه سنگسری و مربای سیب دستپخت متین بود. با پدر خودم و پدر متین تماس گرفتیم و روز پدر رو تبریک گفتیم. ظرف های داخل سینک رو شستم و متین هم وسایل پذیرایی مهمونی امشب رو آماده کرد. شب وحید و مهتاب و محمود و شراره و تارا مهمون ما هستند. دیشب هم شام منزل فرید و مائده در شهمیرزاد بودیم و شام بندری داشتند و من هم بنده‌ی بندری. مهندس گ. و خانم مهندس و شایان هم خودشون رو از تهران به جمع ما رسوندند. شب خیلی خوبی بود. بعد از شام متین و خانم مهندس رفتند و بستنی خریدند و من و مهندس و مائده مشغول خوندن تاریخ بیهقی شدیم. من پیشتر تاریخ بیهقی رو تموم کرده بودم و مهندس هم به وسیله Castbox درس گفتارهای تاریخ بیهقی به خوانش استاد مهدی سیدی رو اخیرا به پایان رسونده بود. چون مائده هم دوست داشت تاریخ بیهقی رو بخونه، من و مهندس توضیحات مقدماتی رو دادیم و از نامه حشم تگیناباد، قرائت تاریخ بیهقی رو شروع کردیم. خلاصه شب خوبی بود.

روزها که از شهمیرزاد به سمنان میرم و عصرها برمی گردم، سرجمع حدود یکساعتی طول میکشه و من این مدت رو با گوش دادن به درس گفتارهای تاریخ بیهقی استاد مهدی سیدی سپری می کنم و چون یک بار این کتاب رو خوندم، بسیار بهتر خط سیر کتاب رو درک می کنم. همین چند روز ده اپیزودش رو گوش کردم و انشاالله تا به انتهاش برسونم. 

فردا جمعه میریم برای تست های مجدد راکتور و ساعت ۸ صبح باید اداره باشم. در راستای پست قبل، پریشب کتاب "افسانه های ترکستان شوروی(افسانه های مردم ازبکستان)" اثر مشترک برزین آذرمهر و ناصر پورپیرار رو در "کتابناک" پیدا کردم و دو داستان اولش رو خوندم و دوست دارم ادامه بدمش و تمومش کنم. به واسطه آقای برزین آذر مهر (جعفر مرزوقی) به آقای ناصر پور پیرار برخوردم که تا قبل از اون اسمشون رو نشنیده بودم و چقدر آثار و نظرات بحث برانگیزی داشتند. خلاصه که روزها اینطوری میگذره.

چهارشنبه گذشته در تست های راکتور، برای اولین بار تست های FRA و FDS رو از نزدیک مشاهده کردم. سه شنبه همین هفته هم مجدد دامغان بودم و سیرکوله روغن و نمونه گیری روغن از تانک اصلی و تپ چنجر و تست های مقامت عایقی و تانژانت دلتای ترانس و بوشینگ رو نظارت کردیم و برگشتیم.