یه روز که داشتیم از ماموریت بر می گشتیم، پشت یه اتوبوس یه جمله ای نوشته بود که خیلی جالب بود: "کینه، تاریخ انقضاء ندارد".
از اون روز، تقریبا هر روز این جمله به یادم میاد و به محض یادآوری، اون کینه ی زندگی ساز که همون امید زنده بودن من هست، شعله ور تر میشه و گرماش تموم وجودم رو پر میکنه. به امید روزی که این کینه مقدس تسکین پیدا کنه. چنین باد!
