سبز لجنی

وححدت فرهاد مهراد پخش شد.دکلمه ی اولش.یاد روزهایی افتادم که تلویزیون سیاه سففید پارس شهاب،زرد بود به گمانم، مینشستیم دو نفری در غربت گوش میکردیم که عملیات کربلای ۵ موففقیت آمیز بوده یا نه.پل فاو ، اروند، نیروی دریایی نوشههر، پدری که نبود.

یاد لباسش، به چوب رختی،پلاک، شلوار کش دوزی،پوتین، ضد آب،فانوسخه.

به جان هر جوانمردی بعد از ۲۵ سال ناگهان یاد صحنه های فراموش شده افتادم.

خونه لب دریا ، خونه سازمانی، آزمایشگاه فیزیک که اولین بار گل شقایق را آنجا دیدم، چراغ الکلی.

وای.

انگار یک آلزایمری به سلامت برگشته.

سلسله موی دوست داره غوغا میکنه.

خیلی عجیبم.

اول فکر  کردم گریه دارم.ولی از بهت حتی گریه هم سیخی چند.