این پست در صحن مسجد تاریخانه دامغان نگاشته شد

دامغان هستیم، من و متین، در صحن مسجد تاریخانه. روبروی ایوان اصلی، آفتاب هم از روبرو به چشمان ما می تابد. من نشسته روی سکو و متین نشسته روی صندلی با کفش های از پای برون آمده. متین اینجا را عجیب و غریب دوست دارد. الان با همان پای پیاده به سمت ایوان اصلی و شبستان رفت. حالتش حالت موسی است در کوه طور که به او فرمان داده شد: "کفش هایت را از پای برون آر، براستی که تو در سرزمین مقدس طُوی هستی". بحث شد که شاید مغول به اینجا هم آمده باشد و شاید همان کرده باشد که در مسجد جامع بخارا کرده است. الله اعلم. می رویم و باز بیشتر می نویسم. فعلا.