برای خرید ارز زنگ زدم به متصدی کار گذرنامه برنداشت.گفتم زنگ بزنم دفتر.سرچ کردم.آژانس تعطیلات.
سلام
خانم میم ؟
اصلا چنین کسی نداریم خانم.
و من به یقین گفتم پولم دود شد رفت هوا.
.
.
.
.
خخخخخخ
اسم آژانسمون تعطیلات نبود.اسکل شدم.
تحصیلات
تفریحات
تقدیمات
تقسیمات
تقدیرات
تسهیلات
تسحیلات
تصمیمات
تنبیهات
خاک تو سر عربی.آخه این شد باب!
ما نفهمیدیم
کاش کسی باشد
کاش
به تخمک عزیزم
خواهش میکنم هرچه زودتر لوله فالوپ را طی کن و بیا و به دیواره رحم هم گیر نده.کم کم دوری تو دارد مارا نگران میکند.
رواق منظر چشم ما آشیانه تست
کرم نما فرود آآآآآآآآ خونه خودته!!!!!!
اون جمله معروف میگه که ایمان آوردن راحتتره چون استدلال عقلی آوردن راس راستی سخته.
از دیشب یعنی دیروز که رفتم دانشگاه و گفتم آزمون جامع دادم و شنیدم که مدرس نمیخوایم و .....
همش دارم به اون در غیبی که همه چی از توش قلمبه میاد بیرون فکر میکنم.
انسان همیشه بین دو اکستریم قرار داره
خیر و شر
مرگ و حیات
عقل و عشق
من واسه راحتی کار خودم هم شده میخوام عشق رو انتخاب کنم
خیلی راحته
میشینی
واست از آسمون مائده میاد
از مرداد تا حالا عملا خدا مائده بارونمون کرده و غیر عقلانیه اگه بگیم عقل خودمون توش دخیل بوده
به قول کبلسن میخوام امروز بخورم که خدا فردا گرسنه م نمیذاره
خیلی ها میآیند واسه دیگران نظر میدهند و دیگران هم پاسخ نظرا ت را میدهند.از جایی که من ایستاده ام به ندرت کسی رد میشود.خانم ص زنگ زد رفتیم یوگا،توی یوگا فهمیدم اسمش ط است.اینقد داشتم حال میکردم که نگو.بعد دور سالن دویدیم و من واسه خودم داشتم به شکمم فکر میکردم.از طرفی شلوارم گران بود و کف آنجا کثیف و خیلی دلم نمیخواست به خورشید سلام کنم.بعد دیگر نرفتم.اما بعدها میروم حتما.بروم.بیایم.بعد.
داشتم میگفتم
از اینجایی که من هستم به ندرت...
خب
دوربین کجاست؟
رشت
من کجام؟
اینجا
تیپاکس دوستت داریم
دوربین کجاست؟
رشت
من کجام؟
اینجا
دوربینو چه جوری بیاریم اینجا؟
راهی نداریم
خاک تو سر مشنگم
پشت بند آوردن پی سی به طبقه ما و راه اندازیش قاعدتا اتاق مطالعه رنگ و بوی دیگه ای گرفته.
هرکدوم عادت داشتیم لپتاپ خودمونو برداریم و به قول ص یه گوشه لش کنیم ولی دیشب از اون شبهایی بود که باید اتاق رو میتکوندیم.
کلیه ی جزوات دوران تحصیلی من و وحید طبقه بندی شد و رفت تو صندوق بزرگ عزیز.هاردهای اکسترنال خالی شد تو پی سی. و سر آخر حدود ساعت ۳ باید گردگیری میکردم که ترجیحا خوابیدیم.
نکته مهم این بود که برس گردگیری موند رو کتابخونه و .....
امروز ساعت ۳ از سر کار برگشتم و دیدم مهره به پا وسط کتابخونه آویزونه،اونم دقیقا از پایی که بهش مهره وصله.ناخنهای پسرم به روبان ته برس پیچید و روبان نخ کش شد و گره کور و .....
حالا چند ساعت از پای ظریفش آویزون بوده نمیدونم ولی آب دادم و با قیچی آروم پرزا رو بریدم و متاسفانه زانوش بسته نمیشد.تمام وزنش از لولای پای کوچولوش آویزون بوده و من به روش خرکی پاشو ماساژ دادم و الان خیلی خوبه.
من فداااااااش
رفت تهران
حالم بده
خواب ندارم
کسالت محضم
این چیزی که فک میکنیم داریم میکنیم زندگی نیست
اون داره ما رو میکنه
کارم را حدود سال ۸۹ در یک دانشگاه لکنده شروع کردم.آدمهای ریشدار با بوی عرق و کفشهای خاکی و حتی کسانی که نمیدانستند جلوی خانمها نباید خایه نما نشست و یا گفت استاد دهنت سرویس تمرینای دفعه پیش کمرمونو خشک کرد.
اینها اغلب یا حفاظت فیزیکی بودند یا یکی از گشنه هایی که در زندگی به ندرت واژه داشتن برایشان معنا داشت.
حالا چی داشتن؟
شرف داشتن
سربلندی داشتن
علم داشتن
خبر داشتن
متانت داشتن
و باز هم شرف داشتن
عموی کوچکم یک روز آمد و مرا به گوشه ای برد و گفت در کلاس مثال های مورد دار نزن.من مانده بودم مثال چی زده ام؟ بعد گفت اسم یک الاغی را به نام کوچک گفتی و باهاش جمله ساختی و او هرجا میرود میگوید من با استادم چیک تو چیکیم و الخ
بعد اختلاس فضاحت بار شورای شهر هم یکبار در اتاق اساتید!!! گفتم لیاقت ما زندگی در جای بهتری است، بدون بوی زرجوب بدون چاله چوله بدون آب گرفتگی معابر بعد یکی از همان اساتیددددد!!!! که همیشه چایش را قورت میکشید و جلوی ما آنجایش را همش میخاراند برگشت گفت من معاونت فرهنگی فلان جا هستم و بر اساس امنیت اطلاعات احتمالا حرف شما مشکل ساز است.
بعد دقیقا ساعت بعدش یک تومار نوشتند.نه از من.برای یک استاد دیگر بعد آوردند دادند دست همان حرامزاده و دقیقا لحن دانشجو یادم است، نامه امضا شده را داد دستش ،او گفت این مورد خیلی هم بزرگ نیست و بعد دانشجو خندید گفت برای وقت پرکنی که خوب است.
یعنی آن گوساله ای که من تمام ترم باید تفاوت اس جمع و اس سوم شخص مفرد را برایش بگویم برای وقت پرکنی چاله دیگران را میکند.
گفتنی ها کم نیست.
آدم قیافه خیلی هارا ندیده.
با خیلی ها حرف نزده.
از خیلی ها سخنی نشنیده
ولی چون روزگار ،روزگار حماقت پروری است چشم بسته میشود فهمید کسیکه
برای وقت پر کنی چاله میکند، چوب لای چرخ میگذارد، قضاوت میکند، به خودش اجازه تشخیص حق و نا حق میدهد،
یحتمل اربعین با پای پیاده....
خیلی حالم بد است.
یکی از معدود دلخوشیهای غربتم به دلیل عدم تطابق با سلیقه ی یک حرامی در کوچه های جهالت گم شد.
خاله جانمان زنگید و گفت روز ۱۸ خ باقری با ما هم پروازند و اینگونه است که خدا ماموری فرستاد تا در ۴ روز آفمان در پکن راهنماییمان نماید.
خیبلی دارد حال میدهد.
شام خونه خ باقری اینا
عاقا دیگه تهوع گرفتیم
نه اینکه خدا نکرده توله داشته باشیم
از کارای این دو تا
بالش بارداری بگیرم واست جیگرم؟
بیا شکمتو بمالم
هوس کشک نکردی؟
تو بشین من تمیزش میکنم
هیچی دیگه
دوروزه رفتم دوره کارآموزی چگونگی زن حامله داری
خداییش خیلی عنه
میگم خیلییییی یعنی خیییییلیییییی یااااااا
خیییییلی
ببین چی میگم
خیییییلی
من و وحید تصمیم گرفتیم بچه دار شیم
من تخم میذارم
وحید مرخصی میگیره روش میشینه
اگه بشه راضیش کنم رو تخم سفید و آبی هم بشینه عالیه
تو همون بازه زمانی ۳ تا بچه میاریم
منم جای ویار و ادا و اطوار و آخ و اوخ پا میشم کارامو میکنم.
البته وحید بیشتر دلش به بذر افشانیه.
اگه بذر سختمون بود هاگ مورد مناسبیه واسه جایگزینی.
خب
من الان دکتر شدم
از سال ۷۰ که کلاس اول بودم تا الان یه کله درسیدم
یه چیزایی عوض شد مثل قیافه و سطح تحصیلیم
یه چیزایی ثابت موند
من هنوز اهل بشور بشور هستم
هنوز خیلی خلانه به زندگی ادامه میدم
هنوز تو دستشویی دست تو دماغم میکنم و بعد دستمو میشورم
هنوز از اینکه برم تهران میترسم
هنوز اتفاقات زندگیم سریع میگذره و جاشو به اتفاق بعدی میده
هنوز دوستی پیدا نکردم و احساس تنهایی میکنم
هنوز بیکارم
و خیلی چیزا
نتیجه احمقانه و غیر اصولی اینکه اگه عمرمو تو بازار میذاشتم الان خیلی بهتر بودم
هیچی دیگه
کلی دوست مطلقه موندن تنها تو شهر درندشت
دل آدم یه جورایی میشه
۵۰۰ کیلومتر راهو اومده تازه ازم میپرسه اونی که ما اومدیم خواستگاری بود یا عقد کنان؟
جشن عبادتم بود
میفهمی؟
جشن عبادت
شوهر خاله یا محرمه یا محرمه؟ یا محرمه
پسر دایی یا محرمه یا محرمه؟ یا محرمه
شماره تلفن داده تو نظرات خصوصیم
بالاش نوشته تازه الان فهمیدم فلان طور شده
یعنی راسته؟
الان زنگ بزنم بگم راسته؟
زنگ نزنم؟ اس بدم؟
اس ندم ؟ ادش کنم بیاد تلگرام اگه از قیافش خوشم اومد بگم راسته؟
به وحید بگم زنگ بزنه بگه راسته؟
برم زیر پستاش کامنت بذارم راسته؟
شماره شو بلاک کنم ولی قبل بلاک پی وی کنم راسته؟
با شماره وحید بش خبر بدم راسته؟
چیکار کنم؟
هان
تو بگو نیم درصصد
اصلا بگو صفر درصد
احتمال کپی برداری از چرت و پرتای من منفی دو درصد بود تا اینکه الان دیدم چهارمورد کپی برداری داشتم
خدایا شکرت
اشک شوق دارم
اون یه آدمیه که فقط بلده بشینه با امین آپارات دانلود کنه
یا ترانس طراحی کنه
البته تو جفتش گند زده
از بس دانلود کرده شاتل ترافیک شبانه ما رو کرده ۱۲۸
ترانسهاشم که باید منتظر ترکیدنش باشیم
با روژین حرف زدم
طولانی
پر از بغض
نمیخوام بگم فلان قوم فلان جورند ولی بعضی از اونها خصایص شاخص تهوع آوری دارند
در حالیکه شش ماهه باردار بود همسرش از ایران رفت و روژین واسه حفظ آبرو تنهایی زایمان کرد و بچه شیرخواره رو برداشت و از مرز خارج شد.
گشت و گشت تا همسرشو تو منچستر پیدا کرد و الان فرزندش سه ساله است
هنوز صدای دیوانش تو گوشمه
من خوابشو دیده بودم و جویای حالش شدم و اینا رو شنیدم
طبق معمول
به سان یک زن وابسته و خاک به سر که تنها عشق و امید و تکیه گاهش مردشه اومدم وحیدو بوسیدم و گفتم وحید تنهام نذاری
خودکشی حلال میشه بهم و در حالی که اشک گرمم داشت میریخت رو شونه هاش
انگار خاک رو از لباسش بتکونه منو هل داد رو بالش خودم و
بله
درست حدس زدید
پشت کرد خوابید
و من در همون لحظه فهمیدم که عاشق از یه سوراخ صدبار گزیده میشه
فکر داشتم ولی حرفم نمیاد.
روژین.منچستر یونایتد کینگدم و دیگر هیچ
بلاخره من تونستم با این موضوع کنار بیام که شب ب خیر بگه و بخوابه و من گریه نکنم.
همین یعنی انقلاب .
حالا نه تنها گریه نمیکنم شروع میکنم کارای عقب مونده رو جبرانیدن.
و این یعنی انقلاب کبیر.
من دانشجوی دکتر زاهدی بودم و ایضا ایشون راهنمای پایان نامه ام.
مرحوم دکتر حق شناس میگفت
کیوان فارسی هم بلده؟
از بس که ایشون به انگلیسی مسلط بود.
آدم تمایل دارد
تمایل داشتن
میل داشتم
متمایل بودن
هیچکدام دلیل نمیشود که به چیزی میل کنی
میل داشتن با میل کردن متفاوت است
از میلش فاکتور بگیرم
داشتن با کردن متفاوت تر
خیلی ها دارند اما نکرده اند
خیلی ها هم نداشته کرده اند
و الخ
در نتیجه اگر الان دارم کاری میکنم دلیل نمیشه که تمایلشو دارم
نه تنها تمایل ندارم
بلکه ابزار آلات اولیه شم ندارم
حتی حوصلشم ندارم
تقریبا میتونم ادعا کنم که من تو اون زمینه یه هیچی ندار تمام عیارم
قلمی شد بمورخ اول آذرماه یکهزار و سیصد و نود و چهار خورشیدی
متین هیچی ندار
والسلام
تنها اوست که مطلق زیباییست و تنها اوست که زیبایی مطلقست.
در فلسفه تنها روابط دوطرفه را علی الاطلاق مینامند.
جووووون
علی الاطلاقتو بخورم.
همیشه اونایی که شر و ور میگن به شستشوی مغزی رو میارند
درعوض اونا که واقعا مغزشون کار میکنه یه گوشه آروم نشستند و دارند....
کاش اجباری بود روزی دو ساعت همه ی ایرانیها شبکه چهار رو تماشا کنند.
الساعه داره تله تاتر پاتریس لومومبا آزادیخواه کاکا سیاه رو نشون مید.دقیقا برداه داری ایرانی در اسکیل آنگولا.
نکبت به همینجا ختم نشد و بعد بیدار شدن فهمیدم که سرما خوردم و سردرد دارمو یه پشه نرمی کف دستم و نیش زده.
عملا باید کمی تو تخت میموندم تا حالم جا بیاد ولی دو عامل بازدارنده وجود داشت
۱. مثانه یاری نمیکرد
۲.آب دماغ سرازیر شده بود
یعنی دقیقا تو همون لحظه هرچه مایعات اضافه بود داشت از بدنم میزد بیرون.
هیچی دیگه.
خودمو خلاص کردم.
و بعد تازه یادم اومد دلم واسه وحید تنگ شده.
یکسال پیش که ....
بگذریم
یاد باد
خیلی تخماتیک
با دیدن خواب مار منفور
امروز سالگرد خواستگاری و آشنا شدن خونواده هامونه.خیلی دلم میخواد عکسی که یواشکی ازش گرفتم رو بذارم.حیف .نمیشه
دوست دارم بدونم همه جا انقدر فیلترینگ هست؟ چیزی که فکر نمی کردم فیلتر باشه، فیلتر بود. همه چی داره تو ذهنم میشکنه. نهایت تنفرم از جماعت حیوون نمایی که این کارها رو میکنن.
دکتر کیوان زاهدی از آندسته آدمهایی بود که فقط پول ساعت و انگشتر و پیپش پنج میلیون میشد
از آنهایی که یک جای عجیب غریب کار میکرد
از آنهایی که نقش مهمی در روابط خارجی داشت
کارگاههایش در دانشگاهای معتبر آمریکا و اروپا بود
رفیق نزدیک ون ولین و رقیه حسن و هالیدی
به من بارها گفته بود از اتاقم برو بیرون این که تو نوشتی پایان نامه نیست این داستان کودکان است
همین بلارا سرم آورد تا من فقط ازف پایان نامه ام پنج تا مقاله چاپ کردم
بعد به طرز بدی در تنهایی تمام کرد
امروز کم کم دارد باورم میشود درسم تمام شده و باید بروم سراغ تز
تنها حسرتم نبود اوست
اگر بود باز برایش داستان کودک
باز گریه
باز توبیخ
باز اخراج از اتاقش
من باز التماس
باز جان میکندم
باز جان میکندم
تا دوباره از دکتر زاهدی نمره کامل بگیرم
نماز شام غریبان چو گریه آغازم
به مویه های غریبانه قصه پردازم
به یاد یار و دیار آنچنان بگریم زار
که از جهان ره و رسم سفر براندازم
من از دیار حبیبم نه از بلاد غریب
مهیمنا به رفیقان خود رسان بازم
خدای را مددی ای رفیق ره تا من
به کوی میکده دیگر علم برافرازم
این شعر،با من ،چه کرد، خدا میدونه.
مهیمن خداست.
علم آگاهیه.
دیار حبیب ،دیار حبیب الله است.
کوی میکده مدینه است.
الخ
درد دارم
خدا میدونه هیچوقت نه سرد میشه نه عادی
تو بازدید کننده هام یکی هست با ویندوز ۹۸ میاد
این پدیده واسم مثل سفر به یه جای دوردسته که مجبوری با برگ انجیر ستر عورت کنی.
از همینجا یه سلامی بکنیم خدمتشون
افتخار میدی میای
ممنون
دوروز گذشته مهمون خونه مریم و مازیار بودم
از در و دیوار حرف زدیم و شب دو تا فیلم ترسناک دیدیم
بیف استراگانف درست کردیم البته بیفش اصلا بیف نبود و بیشتر چیکن استراگانف بود
تا مثل همه خلوت زنونه ها حرف من و مریم به بارداری و پیشگیری و اقدام و .. رسید
و اینکه عقب انداخته
و اینکه خواب دیده کسی گفته اسم پسرشو بذاره آبان
و ....
و صبح که میرفتم دانشگاه بی بی چک و آزمایش
و بعد امتحانم فهمیدم که مثبت بوده و من تمام مدت دیروز داشتم با یه زن حامله که بچه اش سه هفته ایه حرف میزدم
آبان مرداد به دنیا میاد و دل باباشو شاد میکنه
من حاملگی رو خیلی دوست دارم و از اونجا که بهترین چیزای زندگیم مال وحیده،وحید حامله است.
همه شلواراش تنگ شدن
بلوزاش بد قواره
این اواخر کم کم داره واسه شیردهی هم آماده میشه
من مطمئنم مامان خوبی میشه
فقط حیف نی نی که مجبوره سینه پشمالوشو تحمل کنه
بعد ۲ روز اومدم خونه دیدم بچه ها دونه ندارند و یکیشون از گشنگی بیهوش شده.از شدت ناراحتی نمیدونستم چیکار کنم.آب قند دادم.یه کم گذشت جون گرفت و دونه خورد.
از وحید متنفر میشدم اگه میمرد
پکیج در کسری از ثانیه درست شد.
هر وقت _error f7 _ داد سمت چپ زیر دستگاه پیچ هوا گیریشو باز کنید تا درجه ی روش به یک و نیم برسه
با وجود اینکه از گوشه و کنار صدای مخالفان بلند شده ولی لااقل طرح اقتصاد مقاومتی نافرم داره جواب میده تو خونه ما.
لباس که کلا نمیخریم
غذا به یک وعده در روز تقلیل رفته
دیده شده دوستان غذا میخرند و به بهونه ی دورهمی میذارند که ما گشنگان سیر شیم
خرید کلیه شوینده هام به بعد از آذر موکول شده
شیشه انداختن میزها رفت تا بعد از سفر
و بسیاری و بسیاری دیگر
حالا خیر سرمون میخوایم بریم یه خراب شده ای که
یهووووووو
امروز پکیج ترکید
حالا پول این همه صرفه جویی رو باید بریزیم تو حلقش
.
.
.
.
اووو مای گاد
تازه یادم اومد که پکیج از ملزومات حیاتی نیست.میشه از حموم پایین هم استفاده کرد و یا لباس گرم پوشید.
یحتمل سرویس پکیج هم رفت تا ماه دیگه
امروزتازه فهمیدم ارباب وبرده و ماده سگ چیه
لاحول ولا قوت الا بالله
to be or not to be مال اون ایام بود
canon D600 or canon D700
thats the matter now!!!!!!!
دوربین داراش جواب بدن
قاعدتا هر انسانی میتونه تصور کنه که خیلی شاخه.ولی من با جمله ی آخر شورشو درآوردم.آخه بلاگی که کلا ۵ تا خواننده داره، من و وحید و ص و خاتون و احتمالا اونی که از استونی میاد ( هنوز دلم میخواد به خودم دروغ بگم که طرف واقعا تو استونیه و داره چندتا اکران جدید از کارگردان مورد علاقمو میبینه) دیگه دوربین داراش جواب بدن چیه توش؟
یحتمل خودم یه کامنت مقایسه ای مشت واسه دوگزینه میذارم
بعد یه پست تشکر و آخرش اعلام میکنم حتما اونی که صدتا بیشتره بهترع.
خب فی النفسه چیز احمقانه ایست
همه چیزهایی که یک بار پاس کردی را دوباره میروی امتحان میدهی
نه یک بار
بلکه دوبار
اونهم یکی کتبی و یکی شفاهی
اون هم هربار ۶ ساعت
خیلی میترسم
یک جورایی از دهشت قفلی زده ام به قول دوستان
ده دقیقه دیگر ساعت ۴ میشود
سگ ها هم خوابیده اند من باید واج بخوانم
همیشه واسم یه نابغه بوده
بعد اتفاقات امروز پاریس یاد فیلم ادیسه افتادم
وقتی انسان ماشینی میسازه واسه سفر به فضا
و ماشین بعد مدتی کنترل همه چیو به دست میگیره در حالیکه کمترین شعور لازم رو برای درک اوضاع نداره
همیشه واسم نابغه میمونه
بنام خدا
اول صبحی حالمان از دیدن اون دختره که دوست پسر اولش اونو کشته و آلت دوست پسر دومش رو بریده گذاشته رو شکمش بهم خورد.
وحید نذاشت پاشم صبحانه درست کنم و حدود ۷ خونه رو ترک کرد.
تا ۱۰ خواب بودم و بعد رفتم دستشویی و صورتمو نشستم.
من هیچ صبحی صورتمو نمیشورم.اصلا یادم نمیاد صبح صورت شسته باشم.
بعد اومدم مثل همیشه گرام های عزیز رو چک کردم و اگه لازم بود پاسخ دلادم.چک میل کردم.بعد چند تا اس ام اس دادم.بعد جای خالی وحیدو نگاه کردم و مادر اونی که مردها رو مجبور کرداول صبح برن سر کارو دشنام دادم.بعد داشتم فکر میکردم که چی بخورم یادم اومد ساندویچ دیشب هست و خیلی خوشحال شدم.
از همه اینا گذشته
با اون همه خرفی که با بچه ها زدم و با متنی که امین رو تخته واسمون نوشت و پشت بندش حرفایی که وحید گفت و ابراز نگرانی کرد همیشه معتقد بوده ام که توبه گرگ مرگه.
من همچنان دل تنگم و منتظرم وحید بیاد خونه باهاش دعوا کنم.هم چنان دندون پزشکی نمیرم و تی وی روشن نمیکنم.
خاک بر سرم با اخلاق گهیم
کی میخوام آدم شم
راسته میگن مدرک شعور نمیاره
جدل یک ماهه من و همسرجان ختم به خیر شد
با وساطت و قضاوت سه تفنگدار
(البته یکیشون که همش طاقبازه و دخترا ولش نمیکنن
اون یکی هم دمره و با اون دستگاه گرون قیمتش جک و جونور میکشه
اون یکی دیگه هم سازش و بذاره زمین بد نمیشه)
میگفتم بلاخره فهمیدم که
من زیادی عاشق شدم و حدفاصل ۴۰ دقیقه ای خونه تا محل کار وحید زمین تا ماه تخمین زده شده و ساعات کاریش حدود سه هزار سال نوریه و عملا من دیوونه میشم تا برگرده خونه
حالا به هر صورت اونچه که منو عذاب شب اول قبر میده رفتار و اخلاق وحید نیست بلکه انتظار مشنگانه منه که وحید سر کار نره یا سر کار کوتاه بره.
اون دو ماهی که وحید کار نداشت و همش خونه بود اوج خوشبختیم بود.
القصه
اجماع بر این شد که دلبر جانم کما فی السابق بره سر کار و من کما فی السابق دلتنگی سگی بیاد سراغم و هر وقت دلتنگیم عود کرد دوباره دعوا کنم و برای هیژده گریه کنم و اونا بهم بگن که وحید واسه سیر کردن شکم من میره سر کار و من با وحید آشتی کنم و بعد دوباره وحیدم بره سرکار و من گریه کنم و بچه ها دلداریم بدن و دوباره وحیدو ببوسم و بره سر کار و من از دوریش بمیرم و دعوا کنم و بچه ها بهم روحیه بدن و من باز وحیدو بفرستم سرکار و ....
همینجوری احمقانه زندگی کنم تا یه روز از دوریش بمیرم
در حال نگارش سطور پست پیشین بودم که غلتی زد و تقریبا نصف بدنش افتاد روی پشتم.
نرمالش این است که یا عاشقانه زیر بدن همسرت آرام بگیری یا بیصدا جا ب جا شوی تا بیدار نشود یا آرام او را جا به جا کنی
ولی راه دیگری هست
بدون اینکه ذره به خودت زحمت بدهی با تیزی آرنج به پهلوی لختش سقلمه بزنی بعد با صدای صفیری بگویی برو رو بالش خودت و لحنت عین جلادها باشد
الزاما هر دو نفری که ازدواج میکنند مِلو عاشق نمیمانند
میشود خیلی خشن عاشق بود
من که کلا شبیه ابلهان هستم به کنار.آخرین بار که داشتم از این فوت فوتکهای حباب ساز را روی هیژده و اون دستگاه انیمیشن سازی خیلی گرانش تست میکردم بهم گفت تو کی میخواهی بزرگ شی.یه چیز تو مایه های یابو آدم باش بود لحنش.من اولش ناراحت شدم ولی به این فکر کردم که خودش بو گندو است و حمام نمیرود یر به یر شدیم و فیصله.
وحید ولی خیلی گرگ بالان دیده و مثلا مردی است.به ندرت شوخی میکند و شوخی هایش معمولا در حد تمسخر افراد غایب است احتمالا ک ...ش را ندارد تو چشم طرف نگاه کند و مثلا بگوید هی با توام ....فلان
اون وقتها که آدم دوست میشود و عروسی نیست هر دو طرف به شکل تهوع آوری عالی هستند.جفتمان برای ریگستان میمردیم و قرار بود اولین سفرمان ازبکستان یاتاجیکستان یا حوالی همان خراسان قدیم باشد
آدم که عروسی میکند یهو آن روی سگی اش می آید بالا.مثلا منی که همیشه افتخار میکردم وحید در جمع ساکت و پرجذبه هر نیم ساعت یک بار بله میگوید الان هر شب تا ساعت دو سه علی رغم داشتن آزمون جامع گریه میکنم و میگویم تو از سرکار میای خونه میخوابی و بعد لپ تاپ و بعد دوباره خواب.لالی مگه.با من حرف بزن.شوخی کن.شر و ور بگو.سراج و تمام فامیلهایش را دفن کردم.تو را چه به خاطرات عنکبوت بسته ی سیحون.جان مادرت از این شهروند درجه سه های معمولی باش.
از این جا به بعد را از طرف وحید مینویسم.
این دختره قبلا ها اصرار داشت که فاخر و فرهیخته وار با هم بحث کنیم،الان کار به جایی رسیده که بدمست گفته از شوخی هایش کبود میشویم و لنگ بندازیم جلویش و این دختر بی ادب نبود و فحش نمیداد .آها شاید خودش را فرهیخته جا زد تا در این زمانه بی شوهری مهندس تور کرده باشد.
بعدش هم این زنها چرا همش وق میزنند؟ من خست ه بیایم خونه بشینم چی بگم آخه؟ چهار تا ترانس تعریف کردن داره؟
بعدشم من از تمام وجود بهش محبت میکنم،دیگه خوشی زد زیر دلش.غربتی شده بهانه میگیرد و الخ
این داستان تقریبا یک ماه ماست
من در این یک ماه از وحید بیزارم
وحید در این یک ماه محل سگ به من نمیدهد
این را میشود از قلم و شیوه ی نگارش پستهامان فهمید.او خیلی هنری و مثلا خیرسرش دغدغه فرهنگی دار مینویسد و من هم تا حدودی کرگدن گونه و فلان
شکر ایزد بیحسابیم چون موشک ج موشک
مثلا شبها خیلی حال میدهد که پشت کنم و بلند بگم شب بیخیر و او هم مثل همیشه یه وری شود و پتو بکشد سرش و بعضا جواب ندهد.علی رغم دعوای جانگدازی که منجر به فرار من از ماشین شد ،شرایط اصلا عوض نشده و من خریت کردم در آن شب سرد الکی مثلا قهر کردم و بعد مثل خرفتها به خانه برگشتم و بدتر از هم قهوه درست کردم،یعنی الکی مثلا خوبم.این دفعه تصمیم دارم از خانه فرار کنم ولی موانع زیادی از جمله مارشال و نداشتن کلید درب اصلی باعث میشود کلا صرفه نظر کنم.تازه گیریم مارشال نباشد و کلید هم داشت باشم ،دوباره مجبورم برگردم و چایی درست کنم و انگار نه انگار.
مگه از فرار بی ثمر آندفعه درس نگرفتم؟ گرفتم
سخن کوتاه
اگر دوست پسری دارید که خیلی باب دلتان است
اگر دوست دختری دارید که میخواهید جگرش را بخورید
اگر به ازدواج با او فکر میکنید
.
.
.
.
.
درست حدس زدید
شما یک احمقید
بردمش سر معلم
رفت تهران
از معلم عین مادرمرده ها زار زدم تا الان که لش کرده ام وسط تخت
روزگار غریبی است نازنین
عشق را در پستوی خانه نهان باید کرد
چون اگر نهان نکنی و متجلی بهش بدهی به مذاقش نمی آید
حالا اینکه یک نفر به رحمت خدا برود داغ دارد
ولی کارنامه اش را که میبینی تازه میفهمی اکسیژن خدا را الکی حرام نکرده
من دارم چه میکنم خدا میداند
باشد که رستگار شویم
این شوهر مرده پرست ما را هم خدا شفا دهد
جلوی چشمش داریم پیر میشویم،غم همسایه را دارد.
الان فهمیدم که پوری سلطانی هم رفت، بعد از 61 سال و 19 روز از مرگ همسری که فقط سه ماه باهاش زندگی کرد، بالاخره از این دنیا رفت. وقتی این خبر رو شنیدم، انگار خبر مرگ مادر خودم رو بهم داده باشن. برای مرگ مشکاتیان و لطفی خیلی متاثر شدم، ولی داغ این زن یه چیز دیگست. فقط امشب متنی رو که سایه برای پوری نوشته رو میذارم و بعدا میام مفصل در مورد این زن می نویسم. یاد شب سالگرد مرتضی کیوان بخیر، 27 مهر. من و متین و امیر و وحید. براشون کتاب مرتضی کیوان رو خوندم، اثر شاهرخ مسکوب. الان دیگه همه دور هم جمعن الا سایه. کیوان و پوری و کسرایی و محجوب و مسکوب. روح همشون شاد
یکی برمیگردد میگوید تو ناپلئون من دزیره
آقا یهو مردم بلاخص شعرا سرپا به خودشان میشاشند
یکی میگوید آآآآآی من ترکستان بعد مغولم
اون یکی میگوید نگاهت خاورمیانه و من پرچم صلحم
یکی میگوید افتادم توی چال فلان جایت پایم اوووف شده و دلم ترک دارد
واویلا وقتی میشود که یارانه و سهمیه بنزین و زندگی دوزار سه زاری جهان سومی هم می آید توش
از اول اون یکی اولی برمیگشت میگفت تو لیلی من مجنون بهتر نبود؟
واقعا بهتر نبود به این مغز فندقی ها ایستگاه نمیداد؟
BOLD SHIT
مشغول مطالعه درباره چین هستم، خوشحالم اولین جاهایی که میخواهیم بریم، از همین آسیای خودمون و جاده ابریشم و علاقمندی های منه. اما آرزومه اگه هیچ جای دنیا رو نبینم، سمرقند و بخارا رو ببینم، ریگستان سمرقند و مسجد بی بی خانم که عکسش رو اینجا براتون میذارم. آتیش میزنه به دلم این عکس...
یادشعر شفیعی کدکنی با مطلع:
تا به کجا می برد این نقش به دیوار مرا....
با وجود اینکه فهمیده که فهمیدم داره پست میذاره باز ده انگشتی تایپ میکنه
این پسره نشسته پای لپتاپ که فک کنم داره گزارش میده
غذا بپزم نصفه شبی
درس بخونم
نفهمم چرا جوابمو نمیده
نگو گوشی گوششه
در خزعبلاتش مستغرق
پاش بو میده
خیلی خوبه
دارم سلانه گوش میدم
یاد شبهایی که پیش بابابزرگ و عزیز می خوابیدم...
یاد موتور پمپ چاه های کشاورزی محلات...
یاد بوهایی که فقط از محلات میومد و دیگه نمیاد...
یاد سپیده صبح که بوی دود حموم محل همه جا ر وپر میکرد...
یاد آنتن روی پشت بوم که فکر کنم از زمون دایی مدادی مونده بود و با رفتنش اونم دیگه کسی رو نداشت که بهش برسه...
امشب، سلانه علیزاده همه اینا رو دوباره یادم آورد...
دلم میخواد واقعا واقعا واقعا نصف عمرم رو بدم تا دوباره یه شب برگردم به اون خونه و توی یه شب مهتابی بیام توی حیات و دزدکی سیگار بکشم و به دایی مدادی فکر کنم. خیلی زود گذشت، دلم میگیره...
حسین علیزاده یه تصنیف داره توی راست پنجگاه توی آلبوم "راز و نیاز". آخرین قطعه این آلبوم. سال ها پیش اون موقعی که نوار کاست خریدن بزرگترین (واقعا بزرگترین) لذت زندگیم بود، از خونه راه می افتادم و خودمو می رسوندم سر بازار بالا. مغازه کوچیک آقای صالحی، انگار بزرگترین مخزن کاست و نوار بود برام. انقدر مغازه اش کوچیک بود که فقط خودش میتونست توش بایسته، اما من همیشه (حتی الان) فکر می کردم که انقدر کاست تو این مغازه هست که به عقل جن هم نمیرسه.
صدای بهمن علاءالدین (مسعود بختیاری)، صدای یه قوم و یه تاریخ و یه فرهنگه...
منشا آب پشت بوم پیدا نشد که نشد...
متین داره درس میخونه و منم مشغولم با لپ تاپ و پروژه دوست بهروز و مرتب کردن فایل ها
زندگی شده شبیه این Road Runner. انگار نشادر ریخته باشی تو مقعدش (حالا بعضیا نگن بیان و به ماتحت و مقعد نوشتن ما گیر ندن!)
خیلی دلم کتاب میخواد، خصوصا کتاب حدیث نفس حسن کامشاد...
سه شنبه باید برم تهران، نمایشگاه صنعت برق (پدر این برق رو بسوزونن که شد بلای جونمون)
شنبه هم رییسمون گزارش میخواد ازمون. اینو دیگه نمیدونم کجای دلم بذارم...
ضدیخ ریختم تو ماشین (هیچی آب نداشت، همون جوری که فیلتر روغنش شده بود عین آدامس جویده شده)
بوی مرغ و کرفس میاد (صدای مسعود بختیاری خیلی خوبه، از ما گفتن)
تصمیم گرفتم هر شب که از سر کار میام سریع برم و یه ساعتی بخوابم. خیلی بهم انرژی میده تا ادامه دادن شب...
امیر خیلی دوست خوبیه، وحید هم همین طور، امین هم همین طور (از همین الان بغض رفتنشون داره منو میترکونه، مثل اون شب که با ماشین با زیدی اومده بود و من تا خونه رو با بغض رفتم)
اگه رفتم بهشت یا جهنم (کلا رفتم اون دنیا)، به خدا میگم اوس کریم این دنیا که نشد به علاقمندی هام برسم، آخه مثل کر و کورا رفتیم و نفهمیدیم چی شد، حداقل بذار اون دنیا مسوول نوارخونه بهشت یا جهنمت بشم (صدای مسعود بختیاری خیلی خوبه، خدا شاهده راس میگم)...
امروز بعد مدت ها توی دفتر یادداشت روزانه ام نوشتم، برگشتم و دیدم راحت 4 ماه هیچی ننوشتم...
بچه ها تخم گذاشتن، 4 تا جلوی آینه شمعدونه و 4 تا تو لونه هاشون (سفید هم مشغول تولیده)
دلم شیخ علاءالدوله میخواد، با سه تار امین و سیگار ...
این دوتا که دارن میرن
اون دوتا هم که کار خونشون تموم نشده نمیان
ما دوتا هم که بس ولخرجی کردیم دور بیجینگ و باید خط بکشیم
میمونه دوتا دیگه که نمیدونم کجان
هر جا هستن به سلامت
آقایی شما باشید دعوا کردیم
نه از این دعوا ملوهاایی که هر دونفر میتونن
دعوایی در حد اینکه خودمو از ماشین بندازم بیرون و مسیر امیرکبیر تا معلم و ساعت ۱ شب سرد زمستون با لباس خونه ماراتن برم
و حتی پولمو چک کنم ببینم میتونم برم جایی شب بمونم
تمام مدت هم داد و بیداد کنیم و دلبرجان بزنه تو فرمون و
آقا بیا ببین چه قیامتیه
بعد که خر شدم و اومدیم خونه
قهوه پزیدم
کلی بوسیدمش امروز اصلاح کرده بود نرم نرم بود.عین بچه ها
اونم بوسید
تازه یادم اومد از بس سرش شلوغه بوی تنش یادم رفته
بعد تا ساعت سه دقیقا مثل دبستانی ها از کفش قرمز و کبل حسن و محلات و مرغ و گوگرد و .... گفت
بعد رفتیم حلواشکری طوطی خوردیم که باز دلبر جان گریه کرد
بابا بزرگ همیشه ازونا میخرید
بعد من فینشو گرفتم
خیلی غلیظ و سبز و سفید بود
بعد هم خوابوندمش
الان داره دقیقا پشت سرم خرپف میکنه و من ازش واسه حیوون بازیهای امشبم معذرت میخوام
تو دنیا کسی نیست که برام خواستنی تر از وحید باشه
من نوکرشم.
خودش میدونه
بعضی ها یک جوری اند
بعضی ها خلاصی ندارند
بعضی ها آدم را دیوانه میکنند
آدم را خراب میکنند
له و لورده ات میکنند
همونجایی که نباید بسوزد را آتش میزنند
دل را میگویم
بعد دیگر نیستند
یعنی نه تنها نیستند
بلکه اصلا انگار نبوده اند
بعد تو میمانی و این دل رمیده
یاران چه چاره سازم با این دل رمیده
چون قطره های شبنم
وان رفتن خوشش بین
.
.
.
دنیا وفا ندارد ای نور هر دو دیده
اگر آدم هستید بروید دانلودش کنید وگرنه به جهنم
با صدای نامجو
دنیا وفا ندارد ای نور هر دو دیده
آقا هیچی دیگه
خوردمش
یعنی قورتش دادم
یعنی اولش فهمیدما یه چی تو دهنمه
بعد گفتم چیز لقش هضم میشه
نگو
خره نخورش
اون مغز هل آب نبات قیچی نیست
ابله دندونته
هیچی دیگه
آقایی شما باشی خوردمش
بعد از اون دفعه که اسباب بازیهای بچه گیمو جا به جا کردم،تقریبا ۶ ساعت پیش یه سری فایل عجیب غریب پیدا شد.
اینم موردیه واسه خودش
بس عجیب
همواره خودرا در یک حمق دسته جمعی دیده ام
جز ۳ نفری که دوست دارم همیشههههههه بیایند خونه ما دیگر هیچ جمعی برایم معنا ندارد
مریضم
اگر تسلسل وار هر عددی مادر عدد بعدیش باشد من از همینجا مراتب سپاس خودم رو از هیفده خانم اعلام و ابراز و مبذول و لحاظ میکنم.
البته با احتساب س به عنوان هیفده،مادر با یک پله سقوط میرند که داشته بشند جایگاه شونزدهم رو.
از سال ۸۷ که تهران بودم میرفتم سپیدگاه مینشستم دست خط را اصلاح و ویرایش میکردم.البته اسم سپیدگاه آن موقع کافه سیاه سفید بود و نام نشریه اش ...
یادم رفت.
بگذریم.
آدم زیاد بود.دست نوشته هم زیاد بود.
آها
یادم آمد.
اسم نشریه اول دست خط بود و بعد شد گاه نوشت.
مثلا علی پیک موتوری شعبه خرمند بود.خوب اورا یادم هست .پول نداشت برود سری فتوحات مکیه بخرد.با حیا آمده بود نشسته بود روبرو و از فتوحات سوالاتش را میپرسید.
خیلی آدم زیاد بود.
در نظر من هر آدمی که غلط املایی نداشت آدم بود و طبعا و تبعا باقی گوساله.
خزعبلات را هم اوایل غلط گیری میکردم.البته وحید غلط تایپی داشت و نه املایی.
امشب دیدم بزرگمهر حسین پور نوشته : ببعی سلیته بازی درآورد
به خودم گفتم از بس کاریکاتور من یک گوساله ام را کشید .....
پ.ن.
کافه سپیدگاه را هرکس کافه باز باشد میشناسد.
گاهان یا همان گاه نوشت را هم ایضا.
گوساله ی حسین پور را هم از چلچراغ دنبال کنید.
آمدن پسرخاله کنسل شد.چون دانشجوست و دانشجویان هر ۳ ماه یکبار ویزاشان تجدید میشود و برای گرفتن ویزای چین باید حداقل ۶ ماه ساکن یه خراب شده ای باشی.
به قول خودش حالا که قرار شده ما دوتا تنها برویم شهر به اون بزرگی را بدون تور بگردیم خیلی adventurous هم میشود.
حالا منتظرم ۲۰ آبان ویزا برسد و این یعنی شاخ ترین غلطی که یه بارکی و تنهایی انجام دادم.
سلام
خدایا لطفا گلومو خوب کن
چون الان یه جوریه
مریض طوری شده
احتمالا از س گلو درد گرفتم
خدایا آب دهنمو قورت بده تو گلوم
تا بتونم بخوابم
خیلی خسته ام و کار زیاد کرده ام
خدا یا بیشتر از سه تا مهمون به من نده
خدایا اینایی که اینجان رو بفرست خونشون
۴ روزه که مهمونداری کردم
خدایا نسل مهمونو منقرض کن و جاش یه سری موجود هوازی درست کن که بیان خونه ما
ک....خل شدن یه چیزه
ک...خل کردن یه چیز دیگه
وقتی فشار اونقد بالا باشه که نتونی ک...خل شی، یهو ک..خل میکنی
شدن با دگردیسی همراهه و کردن با فاعل و مفعول بودن
این پست رو فقط به بهانه روزهای سیاه و اتفاقات سیاهی میذارم که با یه اس ام اس شروع شد و با نکبت و زهر ماری تا کجا ادامه داره نمیدونم.
ازشون بیزارم
ک...خلا.
من فدای مظلومیت هفت دلبری بشوم که چون مهمان دارم باید در حمام لالا کنند.
نوک همه شان را از اینجا میبوسم.
امروز رفته بودیم جای حفاظت شده جک و جانورها
امشب خسته ی خسته چشمها رو که بستم دیدم وحید مرده
پتو رو چنگ زدم
دیدم لباسهاشو پوشیدم و الف و واو اومدن منو بردن همونجا
دارم بین بوته های زرشک وحشی و آبشخور و زمین ترک خورده
دقیقا جایی که امروز کلی پژواک بازی کردیم
داد میزنم وحیییییییید
و کوه میگه
وحییییید
داشتم قبض میشدم که از صدای گریه خودم و آب بینی و اشک و خفقان بیدار شدم
دستشو گرفتم
دیدم صدای پف پف نفسهاش میاد
عجیب تر از هر بار به آغوش کشیدم و بوسه و بوسه
اشکم ریخت تو گوشش
دم گوشش گفتم منو تنها نذاری
وحید میمیرم
دقیقا مثل یابو گفت اَه چی میگی
پشت کرد و پتو رو کشید سرش و دقیقا باسنشو گذاشت طرف ِ من و پف پف و شروع کرد
خدا چرا اینقد زنها رو گاو آفریده؟
ماااا ماااااااا
ابله
از وقتی پای آهنگ محبوبش به خانه ما باز شد خیلی چیزها عوض شد.
روزی بیست تا سی تا پنج دقیقه میروم خلسه.یه چیزهایی دوری یادم میآید.
کلاس اول بوذدم.یه دختر نحیف و لاغر کنار دستم مینشست.امروز یهو یادم آمد فامیلی ش قدوسی بود.مادر بزرگم یک روز دوتا سکه پنج تومنی آجری داد به من.گفت این سکه ها طرح قدیم است.دیگر از این سکه آجری ها دیگر نمیزنند.الان دیگر سفید میزنند.این را نگهدار.بعدها فلان و فلان.
خودش کلی پول خارجی و قدیمی دارد.یک جورایی کلکسیونر.مثلا.
من هم از دار دنیا فقط قدوسی دوستم بود.رفتم مدرسه و گفتم بیا
یکی تو
یکی من
فردا ی آنروز قدوسی نیامد
روز بعدش آمد.سر صف گفت بیا بریم تو دستشویی یک چیزی نشانت بدهم.
پانسمان دستش را که باز کرد
خون و زردآب و گوشت قرمز و ... جیغ کشیدم همه گفتند خانم ناظم توی دستشویی موش هست یکی جیغ کشید.
مادر حرومزاده ی قدوسی زنگ دوم آمد.
از مقنعه کش دار و چادرش فهمیدم او هم فرهنگی است و از مدرسه مرخصی گرفته.
مرا کشیدند از کلاس بیرون.
یک سکه زرد تمیز نشانم داد و گفت تو این را به دخترم دادی؟
من گفتم نه.سکه ای که دادم آجری بود.
خودم هم یکی دارم.
از جیب کوچک جامدادی نشانشان دادم.
دیگر چیزی نفهمیدم.
امروز سکه هایی که وحید جمع کرده را میشستم.
یادم آمد قدوسی گفت رفتم سکه را بشورم چون مادرم گفته بود پول کثیف است،مادرم سکه را دید و به جرم دزدی داغم زد.
لعنت به جهل.
لعنت به جهل.
لعنت به جهل مادر قدوسی.
بالله که شهر بی تو مرا حبس می شود...
کجایی؟
پ.ن: امروز وحید می گفت هممون گم کرده داریم
بلاخره مهمون دومم هم داره از تهران میاد
هر کدوم از ما چقدر دستخط تقدیمی به دیگران داریم؟ کم؟ زیاد؟
هممون داریم. هر کی میگه نه داره ادای تنگا رو در میاره.
دارم سه تار حمید متبسم توی آواز بیات اصفهان و توی آلبوم نوای دریا رو گوش میدم.
متین همسرمه، شاید اولین بار باشه اسمشو میارم. متین یه دستخط داره به یه طلبه مرحوم که انشااله در عرش اعلی باشه. الهی آمین.
واقعا الان دستخط هامون چقدر ازمون دورن و مهمتر از همه چقدر از اون آدمها دوریم؟
خدایی جمع شدیم دور هم و همدیگه رو گیر آوردیم.
یاد حسین عباسی هم زنده باد
این خونه جن داره.
شاید هم به قول جاری با خودم اومده.
ولم نمیکنه.
جییییغ
آدم باید خر باشد که از اشپل بدش بیاید( مهندس ص عذر )
مخصوصا بوی اشپل که میپیچد توی خانه،پلوکباب که آماده میشود.کره را میگذاری لای پلوی داغ.قاشقت عرق میکند.بعد چنگال را میکنی لای اشپل و اندازه یک قاشق مربا خوری میگذاری کنار بشقابت.همانجور که بعضی چیزها مزه میخواهد، کباب هم میخواهد.کباب بی اشپل مثل پورن استار اخته است.مثل پلی که روی رودخانه خشک زده باشند.مثل نرده بانی که به افقی به دیوار بچسبانی.خیلی حرف زیاد است.بعد اشپل را اندازه یک قاشق چایخوری جدا میکنی میگذاری دهنت.
جریان سیال ذهنت راه می افتد stream of conciousness
بعد فکر میکنی همزمان تخم ۱۰۰ تا ماهی کوچولو که هنوز فرصت لقاح پیدا نکرده اند زیر دندانهایت آسیاب میشوند.
یکیشان میخواست همیشه در تالاب بماند و به مرگ طبیعی در ۱۳ سالگی بمیرد.دقیقا روز تولد فرزند پنج هزار و صد و سومش.
یکی دیگر عاشق فرنگ بود.از کجا معلوم.شاید میرفت ولگا و به آبهای آزاد جهان میرسید.
یکی دوست داشت بماند زیر پل آستانه شبها به چراغ ماشینها زل بزند و هی لب بجنباند و از خواهر دوقلویش بپرسد اون چیه؟
یکی میخواست برود حسن رود خیلی زود عروسی کند و برای ماهی سفید نرش کلی بچه کاکل به سر بیاورد.
چند تایی هم زیر پل غازیان میرفتند شنبه بازار تا مگر کیکی،پفکی چیبزی از دستکودکی به آب بیفتد و برای یکبتار هم شده غذای آدمها را تجربه کنند.
حالا دهان من گورستان اینهمه آرزوی نهانی شده.
تازه بیشتر به این فکر میکنم که ماهی حامله را گرفتم و شکمش را دریدم و حالا دارم با ولع جنین بطنش را به نیش میکشم.
همه این داستانها میشود به فلان جایت وقتی پلو کباب و زیتون پرورده و گوجه سماق و باقالا و پیاز سفید یخچالی (سرد) بیاید جلویت.
حمله میکنی و تخمکهای اسپرم ندیده را میخوری و به همشان دلداری میدهی که دنیا اصلا جای خوبی برای شما کوچولوهای دوست داشتنی نیست.
به نظر باید بسیار مضحک برسد که آدمیزاد یک واژه را بردارد ببرد در هر باب ملعونی که دلش میخواهد و واژه جدید بسازد واما آنچه اوج معجزه است درک منطقی و دریافت حسی ای است که ما از باب مورد نظر داریم.
از لحاظ انسان شناسی خیلی عجیب است.ولی کار میکند لعنتی.
مثلا همین همسر جان برداشته مرا برده در باب موسیقی.حالا چه تفکری پشتش بوده برایم شناخته نیست.اما من شدم مثل آن ثلاثی مجردی که رفته ام در ابواب گونه گون.
صبحها که تنها هستم مرور میکنم چی بلد شده ام
از مثنوی نامه افشاری
از پور رضا دشتی
از الذی و کلهر ماهور
از نامجو چهار گاه
این خودش یک شور است.حتی بلدم در دستگاهها شعر بخوانم.
دستگاه عزیزم که از وحید عزیزم تو را بلدم، خیلی ممنون.
وححدت فرهاد مهراد پخش شد.دکلمه ی اولش.یاد روزهایی افتادم که تلویزیون سیاه سففید پارس شهاب،زرد بود به گمانم، مینشستیم دو نفری در غربت گوش میکردیم که عملیات کربلای ۵ موففقیت آمیز بوده یا نه.پل فاو ، اروند، نیروی دریایی نوشههر، پدری که نبود.
یاد لباسش، به چوب رختی،پلاک، شلوار کش دوزی،پوتین، ضد آب،فانوسخه.
به جان هر جوانمردی بعد از ۲۵ سال ناگهان یاد صحنه های فراموش شده افتادم.
خونه لب دریا ، خونه سازمانی، آزمایشگاه فیزیک که اولین بار گل شقایق را آنجا دیدم، چراغ الکلی.
وای.
انگار یک آلزایمری به سلامت برگشته.
سلسله موی دوست داره غوغا میکنه.
خیلی عجیبم.
اول فکر کردم گریه دارم.ولی از بهت حتی گریه هم سیخی چند.
امسال اولین سالگرد دیدارمونه، تهران، میدون آزادی، زیر بارون شدید تهران. بعدش هم رفتیم پردیس سینما آزادی، مستند شش قرن و شش سال. همه اسم ها به ازادی ختم میشد. خیلی زود گذشت...
یاد آلبوم نخستین دیدار بامدادی می افتم، البته دیدار ما توی غبار بارون پاییز بود. با کریه ترین وضع ممکن رفته بودم تهران. چه تلاقی هایی شده بود، من و min و درویشی و میدون آزادی و ازادی و آزادی و آزادی...
