بوی عیدی
دیشب داشت ابی میخوند و ما هم مشغول کار خونه بودیم. به متین گفتم ببین کلمه "پبر" رو توی جمله "جان جوانی مرا پیر ترانه کرده ای" چقدر خوب ادا میکنه. بهش گفتم باید آدم حتما باید گذر عمر بهش بگذره تا خوب بتونه معنی رو منتقل کنه. مثل استاد علی اکبر صنعتی که در گفتگو با استادش استاد ابوالحسن خان صدیفی در مورد آتشی که توی وجودش بود حرف میزد و آتشی بود که از گذر عمر بدست اومده.
امروز داشتم ترانه "بوی عیدی" فرهاد رو گوش میدادم. هر سال که میگذره، بهتر و دقیق تر میتونم این ترانه رو بفهمم. ترانه از یه اصل حرف میزنه و گذر عمر باعث دور شدن از اون اصل و بالطبع تفکر در مورد این دوری و تغییرات. زمان چیز عجیبیه. شاید عجیب ترین چیز عالم.
سال 97 هم گذشت. امیدوارم ایران به سمت بهترین ها بره و خدا او رو از شر اشقیا و سفیهان و دیوانگان مصون بدارد که سال به سال داره بر تعدادشون اضافه میشه. آخریش هم مدیر به سان نکبت شبکه 3 که مجمع سفاهت و نقصان در یک کالبده.
