خوردن

این مدت اخیر، به طرز شدیدی میل به خوردن پیدا کردم. چپ میرم، راست میرم، گرسنه هستم و ولع خوردن دارم. دو شب هست که غذا از بیرون می گیریم و با اینکه خیلی هم پر و پیمون غذا می گیرم، باز ولع من، تمومی نداره. شک ندارم این حالت، از اون حالت های عصبیه و معلومه ذهنم بدجوری درگیره. اوضاع و احوال این روزها هم که بدتر از همیشه است، انگار دنیا قرار نیست روی آرامش به خودش ببینه. خیلی مشتاقم بدونم خدا چی رو میدونست که ملائک نمی دونستند و بهشون گفت: "انی اعلم ما لاتعلمون".

پ. ن:

دو متد فلسفی در بحث خوردن وجود داره: خوردن تا سیر شدن و خوردن تا تمام شدن غذا. یادم نمیاد متد اول رو انجام داده باشم. انگار خودم رو موظف میدونم تا تموم شدن غذا به خوردن ادامه بدم. از نگاه دیگه، معده من حجم دینامیک و پویا داره و از هر حجم غذایی پذیرایی میکنه.